Oorzaak van chronische pijn ligt vaak in de kindertijd

Hoe de oorzaak begon van mijn pijn. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 8 jaar was. Dat was het einde van een onbevangen en zorgeloze kindertijd en het begin van 6 jaren vol ellende. Met alle gevolgen van dien.

Niet het verhuizen naar een andere stad ver van mijn vader vandaan of de nieuwe school hadden zo’n grote impact, nee het was de nieuwe vriend van mijn moeder die de grootste verandering in mijn jonge leven te weeg bracht.

De joviale en goedlachse familievriend veranderde vanaf dag 1 dat we bij hem introkken in een vreselijke man. Zijn buit was binnen; de vrouw die hij wilde hebben, helaas met kinderen en dat hebben mijn broer en ik geweten.

Indoctrinatie, manipulatie, verbaal geweld en kleinering is een greep uit zijn voorkomen. Maar het ergste was zijn onvoorspelbare gedrag. Uit het niets kon hij je een uitbrander geven. Schreeuwde het hele huizenblok bij elkaar. Ik schaamde me kapot. Wat haatte ik die man. Ik was machteloos.

De geborgenheid en veiligheid die je als kind nodig hebt om op te groeien vond ik thuis niet. Mijn moeder was net zo bang, misschien nog wel angstiger dan ik voor hem. Als je dag in, dag uit leeft in deze angst kom je vanzelf terecht in een overlevingsmechanisme. Emoties toonde ik thuis niet meer zo vaak, verdriet slikte ik in en boosheid durfde ik al helemaal niet te uiten. Ik liep non stop op mijn tenen, bang om iets verkeerds te doen.

Na 6 jaar had mijn moeder alle moed verzameld en is bij hem weggegaan. Maar die 6 jaren hebben diepe sporen achter gelaten in de vorm van patronen en gedrag. Een paar voorbeelden:

• Ik werd perfectionistisch.
• Ontwikkelde faalangst.
• Werd over-verantwoordelijk voor het geluk van de ander.
• Werd super loyaal en beschermend naar mijn moeder; omdat ik zag dat ze het niet aankon. 
• Kreeg last van bindingsangst.

Dit is om inzicht te geven hoe de chronische pijn bij mij is ontstaan. Als kind heb ik om te kunnen overleven in deze ongezonde leefomgeving, mezelf bovenstaande eigenschappen aangeleerd én mijn emoties diep weggestopt. Dit gedrag heb ik ook onbewust meegenomen in mijn volwassen leven.

Dit houdt geen mens vol. Leven met eigenschappen die stress veroorzaken en altijd maar emoties wegstoppen. Dat zorgde er op den duur voor dat mijn autonome zenuwstelsel overbelast raakte en ik rugpijn kreeg (voor uitleg lees dit blog).  

In 2015 ontdekte ik een methodiek die de kern van mijn chronische rugpijn aanpakte. Door mijn diep weggestopte emoties te verwerken en de stress op te lossen verdween mijn rugpijn na bijna 18 jaar als sneeuw voor de zon en is nooit meer teruggekomen. Dit geluk gun ik iedereen. Vandaar dit openhartige relaas in de hoop dat andere mensen met chronische pijn iets herkennen in mijn verhaal en ook de moed krijgen om hun pijn aan te pakken.